به گزارش ایرنا، در همین چارچوب مردم دوستدار ولایت با برپایی آیینهای سوگواری عشق خالصانه خود را به كریمه اهل بیت حضرت فاطمه معصومه(س) نشان دادند.

به همین مناسبت حرم مطهر حضرت معصومه(س) یكپارچه سیاهپوش شده و صدای قرآن و مداحی اهل بیت(ع) از ماذنه های آن به گوش می رسد.

ام القرای جهان اسلام امروز شاهد عاشقانه ترین عزاداریها از سوی زائران و مجاوران حرم حضرت فاطمه معصومه(س) است كه همگام با ملكوتیان بر سر و سینه می زنند.

بسیاری از عزاداران درقالب هیاتهای سینه زن و زنجیر زن از بیت النور اقامتگاه كریمه اهل بیت(ع) به سمت حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه (س) حركت كرده و در این مكان مقدس به سوگواری پرداختند.

همچنین در بیوت آیات عظام تقلید و دفتر مقام معظم رهبری در قم به همین مناسبت مجالس سوگواری برپا شده و سخنرانان گوشه هایی از زندگانی گهربار آن حضرت را بیان كردند.

حضرت فاطمه معصومه(ع) فرزند هفتمین منظومه ولایت امام موسی بن جعفر(ع) و نجمه خاتون(س) است كه به دلیل فضایل آسمانی ‌اش از جمله ستارگان درخشان خاندان اهل بیت(ع) محسوب می شود.

بی تردید بعد از حضرت رضا(ع) در میان فرزندان امام كاظم(ع) حضرت معصومه (س) از نظر علمی و اخلاقی والامقامترین آنان است.

این حقیقت از اسامی، لقبها، تعریفها و توصیفاتی كه ائمه اطهار(ع) از ایشان نموده اند آشكار است و این حقیقت روشن می‌سازد كه ایشان نیز چون حضرت زینب(س) عالمه غیرمعلمه بوده است.

حضرت فاطمه معصومه(س) بانویی بهشتی، غرق در عبادت و نیایش، پیراسته از زشتیها و شبنم معطر آفرینش است.

شاید یكی از دلایل معصومه نامیدن این بانو آن باشد كه عصمت مادرش حضرت زهرا (س) در او تجلی یافته است.

روایات معصومان(ع) فضیلتها و مقامات بلندی را به آن حضرت نسبت می‌ دهند از جمله امام صادق(ع) در این‌باره می ‌فرماید: آگاه باشید كه برای خدا حرمی است و آن مكه است و برای پیامبر(ص) خدا حرمی است و آن مدینه است و برای امیرمومنان(ع) حرمی است و آن كوفه است، بدانید كه حرم من و فرزندانم بعد از من قم است، آگاه باشید كه قم كوفه كوچك ما است.

بدانید بهشت هشت دروازه دارد كه سه تای آنها به سوی قم است. بانویی از فرزندان من به نام فاطمه، دختر موسی در آن جا رحلت می‌ كند كه با شفاعت او همه شیعیان ما وارد بهشت می‌شوند.

همچنین از امام جواد(ع) نقل شده كه فرمود: هر كس عمه ام را در قم زیارت كند بهشت از آن او است.

در جای دیگر نقل است هنگامی كه یكی از محدثان برجسته قم به محضر مقدس امام رضا(ع) شرفیاب می‌شود امام هشتم خطاب به ایشان می فرماید: ای سعد! از ما در نزد شما قبری است، سعد می‌گوید: فدایت شوم! آیا قبر فاطمه دختر موسی بن جعفر(ع) را می‌فرمایید؟ می‌فرماید: آری هر كس او را زیارت كند در حالی كه به حق او آگاه باشد بهشت از آن او است.

پیشوای جهان تشیع امام جعفر صادق(ع) نیز در این‌باره می‌فرماید: هر كس او را زیارت كند بهشت بر او واجب گردد.

و در حدیث دیگری آمده است: زیارت او همسنگ بهشت است.

دیدگان پرفروغ و نورانی آن حضرت در روز اول ذیقعده سال ‎ 173هجری قمری در مدینه منوره گشوده شد.

این بانوی بزرگوار ازهمان آغاز در محیطی پرورش یافت كه پدر و مادر و فرزندان همه به فضایل اخلاقی آراسته و سرچشمه علم و تقوا و فضایل اخلاقی بودند.

اما دیری نپایید كه درهمان سنین كودكی با مصیبت شهادت پدر گرامی خود در حبس هارون در شهر بغداد مواجه شد لذا از آن پس تحت مراقبت و تربیت برادر بزرگوارش حضرت علی بن موسی الرضا(ع) قرار گرفت.

در سال ‎ 200هجری قمری در پی اصرار و تهدید مامون عباسی سفر تبعیدگونه حضرت رضا(ع) به مرو انجام شد و آن حضرت بدون این كه كسی از بستگان و اهل بیت خود را همراه ببرند راهی خراسان شدند.

یك سال بعد از هجرت برادر، حضرت معصومه(س) به شوق دیدار برادر و ادای رسالت زینبی و پیام ولایت به همراه عده‌ای از برادران و برادرزادگان به طرف خراسان حركت كرد.

آن حضرت نیز در این سفر همچون عمه بزرگوارشان حضرت زینب(س) پیام مظلومیت و غربت برادر گرامی اشان را به مردم مومن و مسلمان می‌رساند و مخالفت خود و اهل بیت(ع) را با حكومت حیله گر بنی عباس اظهار می‌ كرد.

از این رو به محض رسیدن كاروان آن حضرت به شهر ساوه، عده‌ای از مخالفان اهل بیت كه از پشتیبانی ماموران حكومت برخوردار بودند سر راه را گرفتند و با همراهان حضرت وارد جنگ شدند. در نتیجه تقریبا همه مردان كاروان به شهادت رسیدند حتی بنا بر نقلی حضرت معصومه(س) را نیز مسموم كردند.

با وقوع این حادثه یا بر اثر اندوه و غم زیاد از این ماتم و یا بر اثر مسمومیت از زهر جفا، حضرت فاطمه معصومه(س) بیمار شدند و چون دیگر امكان ادامه راه به طرف خراسان نبود قصد شهر قم را نمود.

آن حضرت در ادامه این سفر پرسید: از این شهر(ساوه) تا قم چند فرسنگ است؟ آنچه بود جواب دادند، فرمود: مرا به شهر قم ببرید زیرا از پدرم شنیدم كه می‌فرمود شهر قم مركز شیعیان ما است.

آن بانوی بزرگوار بنا بر روایات در روز ‎23ریبع الاول سال ‎ 201هجری قمری به قم رسید. بزرگان شهر قم وقتی از این خبر مسرتبخش مطلع شدند به استقبال آن حضرت شتافتند و در حالی كه موسی بن خزرج بزرگ خاندان اشعری زمام ناقه آن حضرت را به دوش می‌كشید و عده فراوانی از مردم پیاده و سواره گرداگرد كجاوه حضرت در حركت بودند.

سپس در محلی كه امروز 'میدان میر' نامیده می‌شود شتر آن حضرت در جلو در منزل موسی بن خزرج زانو زد و افتخار میزبانی حضرت نصیب او شد.

آن بزرگوار به مدت ‎ 17روز در این شهر زندگی كرد و در این مدت مشغول عبادت و راز و نیاز با پروردگار متعال بود.

محل عبادت آن حضرت در 'مدرسه ستیه' به 'نام بیت النور' هم اكنون محل زیارت ارادتمندان حضرت است.

سرانجام آن بانوی بزرگوار در روز دهم ربیع الثانی سال ‎ 201هجری قمری پیش از آن كه دیدگان مباركش به دیدار برادر روشن شود در دیار غربت و با اندوه فراوان دیده از جهان فروبست و شیعیان را در ماتم خود به سوگ نشاند.

مردم قم با تجلیل فراوان پیكر پاكش را به سوی محل فعلی كه در آن روز بیرون شهر و به نام 'باغ بابلان' معروف بود تشییع كردند.

همین كه قبر مهیا شد دراینكه چه كسی بدن مطهر آن حضرت را داخل قبر قرار دهد دچار مشكل شدند كه ناگاه دو تن سواره كه نقاب به صورت داشتند از جانب قبله پیدا شدند و به سرعت نزدیك آمدند و پس از خواندن نماز یكی از آن دو وارد قبر شد و دیگری جسد پاك و مطهر آن حضرت را برداشت و به دست او داد تا در دل خاك نهان سازد.

آن دو نفر پس از پایان مراسم بدون آنكه با كسی سخن گویند بر اسبهای خود سوار و از محل دور شدند.

بنا به گفته بعضی از، علما به نظر می‌رسد كه آن دو بزرگوار دو حجت پروردگار حضرت رضا(ع) و امام جواد(ع) باشند زیرا كه معمولا مراسم دفن بزرگان دین با حضور اولیا الهی انجام شده است.

پس از دفن حضرت معصومه(س) موسی بن خزرج سایبانی از بوریا بر فراز قبر شریفش قرار داد تا این كه حضرت زینب فرزند امام جواد(ع) به سال ‎ 256هجری قمری نخستین گنبد را بر فراز قبر شریف عمه بزرگوارش بنا كرد و بدین سان تربت پاك آن بانوی بزرگوار اسلام قبله گاه قلوب ارادتمندان به اهل بیت(ع) و دارالشفای دلسوختگان عاشق ولایت وامامت شد.

550