امام حسن عسكری(ع) یازدهمین پیشوای شیعیان، در سال 232 هجری قمری در مدینه دیده به جهان گشود. پدر بزرگوار ایشان 'امام هادی(ع)' و مادر ارجمندشان 'حدیث' بود.

كنیه ایشان ابومحمد و از القاب آن امام همام ابن رضا، زكی، خالص، صامت، سراج، خاص و عسكری است.

امام حسن عسكری(ع) دوران كودكی خویش را در سامرا سپری كرد و تحت تربیت پدر آماده رسالتی سنگین شد وقتی در 22 سالگی پدر را از دست داد، امامت را به مدت شش سال بر عهده گرفت.

دوران امامت امام حسن عسكری(ع) همزمان با جور و بی عدالتی خلفای عباسی چون متوكل، منتصر، مستعین، معتز، مهتدی و معتمد عباسی بود.

حاكمان عباسی در دوران خلافت خود با اعمال فشار و محدودیت نسبت به امامان سعی می كردند هماره موانعی را برای توقف رسالت دینی و تاریخی آنها ایجاد كنند و این محدودیت ها در دوران امام حسن عسكری(ع) به اوج خود رسید و شدت بیشتری یافت.

خلفای عباسی كه بر طبق روایات گوناگون از وجود مهدی موعود فرزند امام حسن عسكری(ع) می ترسیدند، پیوسته مراقب زندگی امام بودند و لحظه ای از آزار و اذیت دریغ نمی كردند و برای بقا خلافت خود امام حسن عسكری(ع) را به زندان افكندند.

اما امام (ع) از راه های مختلف با مردم ارتباط برقرار می كرد و امامت فرزندشان امام زمان(عج) را به آنها نوید می داد و آنها را برای عصر غیبت آماده می كرد.

فعالیت های امام برای آماده كردن مردم به جهت حضور امامی غایب با عنایت الهی، سبب خشم خلفای عباسی شد به گونه ای كه آنان از هر تلاش برای مخدوش ساختن چهره ایشان مضایقه نمی كردند اما این اعمال هر روز بر جایگاه معنوی امام(ع) می افزود.

در نسخ تاریخی آمده است، امام حسن عسكری(ع) تنها امامی است كه هیچ گاه نتوانست به حج برود زیرا معتمد عباسی از نفوذ معنوی امام حسن عسكری(ع) می ترسید و وجود ایشان را زنگ خطری برای زوال حكومت خویش می دید لذا از خروج امام از شهر جلوگیری می كرد.

امام حسن عسكری(ع) با زهركین عباسیان در هشتم ربیع الاول سال 260 هجری قمری مسموم و به شهادت رسید و در سامرا در كنار مقبره پدر بزرگوارش امام هادی(ع) آرام گرفت و از همان زمان ولایت ولی امر حضرت مهدی موعود (عج) آغاز و تاكنون ادامه دارد.

اطلاع**149**9131**